LAT

Lewis Short

stŭpor (noun M) : stupeo
* Numbness; dulness, insensibility, stupidity, stupor, stupefaction; astonishment, wonder, amazement (class.; syn. torpor): stupor in corpore,Cic. Tusc. 3, 6, 12: sensūs stupor,id. Phil. 2, 45, 115: stupor obstitit lacrimis,Ov. P. 1, 2, 29; cf.: stupor omnium animos tenet. Liv. 9, 2: oculos stupor urget inertes,Verg. G. 3, 523: stupor cordis,Cic. Phil. 3, 6, 16: stupor debilitasque linguae,id. Pis. 1, 1: tantus te stupor oppressit, ut, etc.,id. Phil. 2, 26, 65; cf.: cum stupor silentiumque ceteros patrum defixisset,Liv. 6, 40: stupor omnes et admiratio incessit, unde tam subitum bellum,Just. 22, 6 fin.; 12, 7; Arn. 1, 28; Claud. II. Cons. Stil. 344.
* Esp., dulness, stupidity, stolidity: quae mandata! quā adrogantiā! Quo stupore!Cic. Phil. 8, 8, 24: stuporem hominis, vel dicam pecudis, attendite ... Sit in verbis tuis hic stupor: quanto in rebus sententiisque major,id. ib. 2, 12, 30: Quis stupor hic, Menelae, fuit?Ov. A. A. 2, 361. —Poet., for stupidus, a fool, simpleton: talis iste meus stupor nil videt, nihil audit,Cat. 17, 21; cf.: tum demum ingemuit corvi deceptus stupor,Phaedr. 1, 13, 12.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory