Lewis Short
spīrāmen (noun N) : spiro.
* A breathing - hole, passage for the breath, air-hole, thrill, vent (poet. and very rare): spiramina Naris, Enn. ap. Prisc. p. 691 P. (Ann. v. 265 Vahl.); Luc. 2, 183: sunt qui spiramina terris Esse putant,id. 10, 247; cf.: spiramina laxanda,Plin. 32, 10, 42, § 123.
* Abstr., a breathing, blowing (poet. and in post-class. prose), Luc. 6, 90: ventorum spiramina,Amm. 17, 7, 11: reficit spiramina fessi ignis,Stat. Th. 12, 268: lacessitus longo spiraminis actu,Claud. Magn. 36: interclusis spiraminibus interire,Arn. 2, 133.— Of the Holy Ghost, Rust. Help. Carm. 77.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary