spectātĭo (noun F) : specto
* A looking, beholding, contemplation of a thing, a sight, view (rare but class.).
* Lit.
* In gen., absol.: homo ad artificem suum (deum) spectat: quam spectationem Trismegistus θεωρίαν rectissime nominavit, Lact. 7, 9 med.: apparatūs spectatio,Cic. Fam. 7, 1, 2: animum levare spectatione,id. Att. 13, 44, 2.—Plur.: quae scenicis moribus ad spectationes populo comparantur,Vitr. 10 praef.—*
* Trop., respect, regard, consideration: Macedonicum bellum nomine amplius quam spectatione gentis fuit,Flor. 2, 7, 3.