LAT

Lewis Short

sortītus (noun M) : sortior.
* Lit., a casting or drawing of lots (rare for the class. sortitio): specula in sortitu'st mihi,Plaut. Cas. 2, 4, 27: si pluribus de rebus uno sortitu retulisti,Cic. Dom. 19, 50; plur.: quae sortitus non pertulit ullos,i. e. for whom no lots were cast,Verg. A. 3, 323.
* Transf. *
* Concr., a lot: jam sortitus versarat ahenā Casside,Stat. Th. 6, 389.—*
* (Like sors, II. C.) Lot, fate, destiny, Stat. Th. 12, 557.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

Lewis Short

sortītus, a, um, Part. of sortior.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory