(adjective) = σοφιστικός: sŏphistĭcus, a, um
* Sophistic, sophistical; res admodum insidiosa et sophistica, neque ad veritates magis quam ad captiones reperta, Tiro Tullius ap. Gell. 7, 3, 35: captio,Gell. 18, 2, 6: ostentatio,Arn. 1, 36: ut concidant sophistica,Prud. Apoth. 2, 41.—Adv.: sŏphi-stĭcē, sophistically: interpretari legem et cavillari,Cod. Just. 8, 10, 12, § 3; Vulg. Ecclus. 37, 23.