LAT

Lewis Short

sŏnĭtus (noun M) : (
* Gen. soniti, Pac. and Cae cil. ap. Non. 491, 24 sq.), m. id., a noise, sound, din, etc. (class.; in sing. and plur.): at tuba terribili sonitu taratantara dixit, Enn. ap. Prisc. p. 842 P. (Ann. v. 452 Vahl.); cf.: lituus sonitus effudit acutos, id. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll. (Ann. v. 522 Vahl.): summo sonitu quatit ungula terram, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 281 Vahl.); imitated by Virg. A. 8, 596: ungularum,Plaut. Men. 5, 2, 113: tumultuosus,id. Trin. 5, 2, 52; cf. id. Bacch. 5, 2, 1: forum,id. Curc. 1, 3, 1; id. Mil. 4, 8, 67; id. Trin. 5, 1, 7: armorum,Lucr. 2, 49; Verg. G. 1, 474: vocis,id. A. 3, 669: tubae,Auct. Her. 4, 15, 21: tubarum,Verg. G. 4, 72: ventorum,Lucr. 6, 131: remorum,Caes. B. G. 7, 60: pedum,Ov. M. 5, 616: convivarum,Plaut. Most. 4, 2, 24: stertentium,Plin. 9, 10, 12, § 36: Olympi,i. e. the thunder,Verg. A. 6, 586: (ignis) ingentem caelo sonitum dedit,id. G. 2, 306: utero sonitum quater arma dedere,id. A. 2, 243; 9, 667: sonitum (veneni e poculo ejecti) reddere,Cic. Tusc. 1, 40, 96: fragor et sonitus,id. Rep. 2, 3, 6: verborum sonitus inanis,id. de Or. 1, 12, 51—Plur.: nosti jam in hac materiā sonitus nostros,i. e. my thundering speech,Cic. Att. 1, 14, 4; innumeros aeris sonitus,Stat. S. 1, 1, 68: sonituum discrimina,Vitr. 1, 1; Petr. 89.— Of an abstract subject: quae (eloquentia) cursu magno sonituque ferretur,Cic. Or. 28, 97.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory