LAT

Lewis Short

sōlor, ātus, 1
* V. dep. a.
* To comfort, console, solace (poet. and in post-Aug. prose; while consolor is class.): diffidentem verbis solatur suis,Plaut. Ep. 1, 2, 9: lenire dolentem Solando cupit,Verg. A. 4, 394: quos bonus Aeneas dictis solatur amicis,id. ib. 5, 770; Ov. F. 5, 237: inopem et aegrum,Hor. Ep. 2, 1, 131; Verg. A. 9, 290; Cat. 38, 5: solantia tollite verba!your words of comfort,Ov. M. 11, 685: solandus cum simul ipse fores,id. Tr. 5, 4, 42: et Caesar quamvis posthabitam deciens sestertii dote solatus est,Tac. A. 2, 86.
* With inanim. and abstr. objects, to soothe, ease, lighten, lessen, relieve, assuage, mitigate: famem concussā quercu,Verg. G. 1, 159: fluviis gravem aestum,Hor. C. 2, 5, 7: laborem cantu,Verg. G. 1, 293: aegrum testudine amorem,id. ib. 4, 464: curas,id. A. 9, 489: metum,id. ib. 12, 110: lacrimas,Ov. F. 2, 821: singulorum fatigatio quamlibet se rudi modulatione solatur,Quint. 1, 10, 16: desiderium fratris amissi aut nepote ejus aut nepte,Plin. Ep. 8, 11, 3: cladem Lugdunensem,Tac. A. 16, 13 fin.: quamvis repulsam propinqua spes soletur,id. ib. 2, 36.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory