Lewis Short
(v. n.P. a.) : sŏlĕo, ĭtus, 2 (
* Pres. solinunt, for solent, acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162 Müll.; perf. solui, Cato and Enn. acc. to Varr. L.L. 9, § 107: soluerint, Cael. ap. Non. 509, 2: soluerat, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 872 P.; or H. 2, 55 Dietsch; no fut., v. Neue, Formenl. 2, 591; 609), v. n. cf. suesco.
* In gen., to use, be wont, be accustomed (cf. assuesco).
* With inf. (so most freq.); act.: qui mentiri solet, pejerare consuevit,Cic. Rosc. Com. 16, 46: ruri crebro esse soleo,Ter. Hec. 2, 1, 18: nihil ego in occulto agere soleo,Plaut. Trin. 3, 2, 86: hi (servi) solent esse eris utibiles,id. Most. 4, 1, 2; id. Capt. 3, 1, 23: nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt, Enn. ap. Fest. p. 317 Müll. (Ann. v. 109 Vahl.): quaerunt in scirpo, soliti quod dicere, nodum, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Sat. v. 46 Vahl.): qui (paterā) Pterela potitare rex solitus est,Plaut. Am. 1, 1, 105; 1, 1, 263: quā (consuetudine) solitus sum uti,Cic. de Or. 1, 30, 135: soliti prandere,Hor. S. 2, 3, 245: (cum Thucydides), id quod optimo cuique Athenis accidere solitum est, in exsilium pulsus esset,Cic. de Or. 2, 13, 56 et saep.; often solitus eram = solebam,Sall. C. 50, 1; id. J. 4, 7; Liv. 38, 1, 7 al.
* In partic., to have intercourse with, in mal. part. (rare): viris cum suis praedicant nos solere; Suas pellices esse aiunt,Plaut. Cist. 1, 1, 38; Cat. 113, 1.—Hence, sŏlĭtus, a, um, P. a., in a passive sense (which one is used to, or which usually happens), wonted, accustomed, usual, habitual, ordinary (freq. since the Aug. per.; not in Cic. or Caes.; cf. consuetus); absol.: solito membra levare toro,Tib. 1, 1, 44: ad solitum rusticus ibit opus,Ov. F. 4, 168: cunctantibus solita insolitaque alimenta deerant,Tac. H. 4, 60: chori,Prop. 1, 20, 46: locus,Ov. M. 4, 83: torus,Tib. 1, 1, 44: ars,id. 1, 9, 66: artes,Ov. M. 11, 242: virtus,Verg. A. 11, 415: mos,Ov. H. 21, 127; id. P. 3, 1, 165: honores,Tac. A. 3, 5: inertia Germanorum,id. G. 45: exercitationes,Suet. Tib. 13 et saep.—With dat.: armamenta Liburnicis solita,Tac. H. 5, 23; cf. in the foll. —Hence, subst.: sŏlĭtum, i, n., the customary, what is usual: hostibus gratiam habendam, quod solitum quicquam liberae civitatis fieret (opp. res desueta), a usual thing in a free state, Liv. 3, 38, 9: proinde tona eloquio, solitum tibi!according to your custom,Verg. A. 11, 383: ultra solitum,Tac. A. 4, 64, 1.—In plur.: parentum neces aliaque solita regibus ausi,Tac. H. 5, 8 fin.; cf.: praeter solita vitiosis magistratibus, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 23: si quando aliquid ex solito variaret,Vell. 2, 41, 3: nescio quā praeter solitum dulcedine laeti,Verg. G. 1, 412; so, praeter solitum,Hor. C. 1, 6, 20: supra solitum,Sen. Ben. 6, 36, 1; and esp. freq. with a comparative in the abl. comp. solito: solito formosior Aesone natus,more than usually handsome,Ov. M. 7, 84; so, solito uberior,id. ib. 9, 105: blandior,id. A. A. 2, 411: exactior,Suet. Tib. 18: frequentiores,id. ib. 37: velocius,Ov. M. 14, 388: citius,id. F. 5, 547: plus,id. H. 15, 47; Liv. 24, 9: magis,id. 25, 7.
* Without inf.: cave tu idem faxis, alii quod servi solent,Plaut. As. 2, 1, 8: me dico ire, quo saturi solent,id. Curc. 2, 3, 83: artior, quam solebat, somnus complexus est,Cic. Rep. 6, 10, 10: Pl. Nugas garris. Cu. Soleo, Plaut. Curc. 5, 2, 6: ita ego soleo,id. Men. 1, 2, 31: sic soleo,Ter. Ad. 5, 7, 25; cf. id. Eun. 2, 2, 48: eodem pacto ut comici servi solent, Coniciam in collum pallium,Plaut. Capt. 4, 1, 11: credo jam, ut solet, Jurgabit,Ter. Ad. 1, 1, 54: agedum, ut soles,id. Phorm. 5, 3, 1; cf.: ut solitus es,Plaut. Trin. 3, 2, 25: cum audissem Antiochum, ut solebam,Cic. Fin. 5, 1, 1: quod plerumque in atroci negotio solet,Sall. C. 29, 2: quod prava ambitio solet,id. J. 96, 3: ut solebat,Amm. 16, 11, 15: cum quaedam in collibus, ut solet, controversia pastorum esset orta,Cic. Clu. 59, 161; Sall. J. 15, 5; 25, 3; Curt. 4, 1, 24.—So often with Plautus in the part. pres.: Di. Mala femina es. As. Solens sum: ea est disciplina,that's my way,Plaut. Truc. 1, 2, 29; cf. id. Am. 1, 1, 43: lubens fecero et solens,id. Cas. 5, 1, 14: ego abscessi solens Paulum ab illis,id. Ep. 2, 2, 53.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary