Lewis Short
(verb) : sŏcĭo, āvi, ātum, 1, id.
* To join or unite together, to associate; to do or hold in common, to share a thing with another, etc. (freq. and class.; in Cic. mostly with inanimate objects; syn. jungo): coetus utilitatis communione sociatus,Cic. Rep. 1, 25, 39: concilia coetusque hominum jure sociati,id. ib. 6, 13, 13: omne genus hominum sociatum inter se esse,id. Leg. 1, 11, 32: (Romulus) regnum suum cum illorum (Sabinorum) rege sociavit,id. Rep. 2, 7, 13; cf.: quae nos domo socias,Verg. A. 1, 600: quid si testium studium cum accusatore sociatum est?Cic. Fl. 10, 21: cum vel periculum vitae tuae mecum sociare voluisses, to risk your life for me, id. Planc. 30, 73; cf.: tecum ut longae sociarem gaudia vitae,Tib. 3, 3, 7: qui vim rerum cognitionemque cum scientiā atque exercitatione sociaris,Cic. de Or. 3, 32, 131: diligentiam cum scientiā,Col. 3, 3, 7: ne societur sanguis,Liv. 4, 4, 6; cf. of union by marriage: se alicui vinclo jugali,Verg. A. 4, 16: cubilia cum aliquo,Ov. M. 10, 635: corpus,id. Am. 2, 8, 5: conjugia,Vulg. Deut. 7, 3; Ov. H. 3, 109: perpetuoque mihi sociatam foedere lecti,id. Ib. 15: juvencos aratro imposito,Stat. Th. 1, 132: dextras,Sil. 11, 149; cf.: manus alicui,Val. Fl. 5, 290: se participem in omnis casus,Sil. 1, 75: vitem ulmis,Stat. S. 5, 1, 48: curas,to share,Val. Fl. 5, 282: verba loquor socianda chordis,to be accompanied,Hor. C. 4, 9, 4; so, carmina nervis,Ov. M. 11, 5: homo simili sui sociabitur,Vulg. Ecclus. 13, 20: Theseus sociati parte laboris Functus,undertaken in company with another, common,Ov. M. 8, 546: parricidium (shortly before: societas facinoris),Just. 10, 1, 6.—Mid.: sociari facinoribus,to take part in deeds of villany,Liv. 39, 13 fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary