LAT

Lewis Short

(verb) : sĭnŭo, āvi, ātum, 1, id..
* Lit., to bend, wind, curve; to bow, to swell out in curves (perh. not ante-Aug.; most freq. in the poets; syn.: curvo, flecto): (anguis) sinuat immensa volumine terga,Verg. A. 2, 208; cf.: flexos corpus in orbes (anguis),Ov. M. 9, 64: (equus) sinuet alterna volumina crurum,Verg. G. 3, 192: imposito patulos calamo sinuaverat arcus,i. e. had bent, stretched,Ov. M. 8, 30; so, arcum,id. ib. 8, 381: nervum, Sen. Herc. Fur. 1198: Euphraten immensum attolli et in modum diadematis sinuare orbes,Tac. A. 6, 37: (anguis) immensos saltu sinuatur in arcus,Ov. M. 3, 42; cf.: gurges curvos sinuatus in arcus,id. ib. 14, 51: cornua Lunae sinuantur,id. ib. 3, 682; 14, 501; Cels. 8, 1 med.: muri per artem obliqui aut introrsus sinuati, bent inwards, i. e. with retreating angles, Tac. H. 5, 11; cf.: exercitus in cornua, sinuatā mediā parte, curvatur,Sen. Vit. Beat. 4: (Chaucorum gens) donec in Chattos usque sinuetur,extends in a curve,Tac. G. 35: Ionia se ambagibus sinuat,Mel. 1, 17: oceanum,Claud. Rapt. Pros. 1, 271.—*
* Transf., to hollow out, excavate: adhuc sana rodendo,Cels. 7, 2, § 21.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory