Lewis Short
simplĭcĭtas (noun F) : simplex.
* In gen., simpleness, simplicity (not freq. till after the Aug. period, esp. in the signif. II.; not found in Cic.; cf.: candor, sinceritas): sunt solida primordia simplicitate,Lucr. 1, 609 sq.; so id. 1, 574; 2, 157: indigesta (ligni),i. e. plainness, straightness of grain,Plin. 13, 15, 30, § 97.
* In partic., in a moral sense, plainness, frankness, openness, artlessness, innocence, honesty, candor, simplicity, directness, ingenuousness, naturalness, etc.: juvenis incauti,Liv. 40, 23: puerilis,id. 40, 8; Vell. 2, 10, 3; 2, 43, 3 al.; Plin. 35, 10, 36, § 70; Ov. H. 2, 64; id. Am. 2, 4, 18: sermo antiquae simplicitatis,Liv. 40, 47: vir simplicitatis generosissimae,of the noblest honesty, candor,Vell. 2, 125 fin.: prudens,Mart. 10, 47, 7: Romana,id. 11, 21, 10 : callidissima simplicitatis imitatio,Quint. 4, 2, 57: rarissima,Ov. A. A. 1, 242 al.: vitii,Quint. 11, 1, 21; 9, 4, 20.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary