(adverb) : sīcŭbi, si-ubi; cf. sicunde, from si-unde
* If in any place, if anywhere, wheresoever (rare but class.), Ter. Eun. 3, 1, 13: sicubi nactus eris,Cic. Tusc. 1, 43, 103: sicubi inciderit,id. Att. 15, 29, 1: sicubi aderit Gellius,id. Sest. 51, 110: sicubi est certamen, scutis magis quam gladiis geritur res,Liv. 9, 41 fin.: sicubi loco cessum, si terga data hosti, tamen, etc.,id. 7, 13: sicubi artiora erant,Tac. Agr. 37: ubi est igitur exceptum foedere Gaditano? etc. ... Nusquam. Ac sicubi esset, etc.,Cic. Balb. 14, 32: sicubi magna Jovis antiquo robore quercus Ingentes tendat ramos, aut sicubi nigrum Ilicibus crebris sacrā nemus accubet umbrā,Verg. G. 3, 332 sq.: sicubi dimicarent (gladiatores),Suet. Caes. 26: sicubi clarorum virorum sepulcra cognosceret, inferias Manibus dabat,id. Calig. 3: per litora passim Diffugiunt, silvasque, et sicubi concava furtim Saxa, petunt,Verg. A. 5, 677; Stat. Achill. 2, 410.