LAT

Lewis Short

sĕnĭum (noun N) : seneo, II..
* Lit., the feebleness of age, decline, decay, debility (cf. senectus; class.): tardigemulo senio oppressum, Laev. ap. Gell. 19, 7, 3: opus perfectum, quod omni morbo seniove careret,Cic. Univ. 5 fin.; (with aegritudo) id. Tusc. 3, 12, 27; cf.: senio debilis,Phaedr. 3, epil. 16: senio vel aliquā corporis labe insignes,Suet. Aug. 38: senio confectos gladiatores,id. Calig. 26 fin.: senium Galbae et juventa Othonis,Tac. H. 1, 22: principis,id. ib. 2, 1: curvata senio membra,id. A. 1, 34: fessus senio,id. ib. 2, 42: fluxa senio mens,id. ib. 6, 38; cf.: torpor mentis ac senium,Sen. Ben. 7, 26, 4; Sil. 16, 14: ita se ipse (mundus) consumptione et senio alebat sui,by its own consumption and decay,Cic. Univ. 6: lunae,i. e. waning,Plin. 7, 48, 49, § 155: lentae velut tabis,Liv. 7, 22, 5: senium repellere templis,decay,Sil. 3, 20: senium defendere famae,the growing old, passing away,Stat. Th. 9, 318: passus est leges istas situ atque senio emori,Gell. 20, 1, 10.
* Transf.
* Concr., an old man, old fellow (very rare; anteclass. as an epithet of abuse): senex ad aetatem refertur, senium ad convicium. Sic Lucilius ait: At quidem te senium atque insulse sophista, Don. ad Ter. Eun. 2, 3, 11. And on account of its personal signif. with a masc. pron.: ut illum di deaeque senium perdant, qui hodie me remoratus est, Ter. l. l. (cf. scortum, II. fin.).—Once in Silius, without an odious access. signif., for senex, Sil. 8, 467.
* (Effectus pro causā.) Peevishness, moroseness; vexation, chagrin, mortification; grief, trouble, affliction produced by decay (syn.: maeror, aegritudo, etc.; class.): mors amici subigit, quae mihi est senium multo acerrimum, Att. ap. Non. 2, 23: hae res mihi dividiae et senio sunt,Plaut. Stich. 1, 1, 19; cf.: id illi senio est,id. Truc. 2, 5, 13: odio ac senio mihi nuptiae, Turp. ap. Non. 2, 33: luget senatus, maeret equester ordo, tota civitas confecta senio est,Cic. Mil. 8, 20: senio et maerore consumptus,Liv. 40, 54; Pers. 6, 16: surge et inhumanae senium depone Camenae,peevishness, moroseness,Hor. Ep. 1, 18, 47; cf.: triste morum,Sen. Hippol. 917: en pallor seniumque!Pers. 1, 26.—Plur.: quot pestes, senia et jurgia emigrarunt, Titin. ap. Non. 2, 18.!*? The words ille senius, in Cic. de Or. 3, 38, 154, are doubtless corrupt; v. Orell. and Ellendt ad loc.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory