(verb) : sē-jungo, nxi, nctum, 3
* To disunite, disjoin (cf.: abjungo and disjungo); to part, sever, separate, divide (class.; syn.: sepono, secerno, removeo).
* Lit.: sejungi seque gregari,Lucr. 1, 452; cf.: sejunge te aliquando ab iis, cum quibus te non tuum judicium, sed temporum vincla conjunxerunt,Cic. Fam. 10, 6, 2: Alpes quae Italiam a Galliā sejungunt,Nep. Hann. 3, 4: sejuncta sint omnia a principiis,Lucr. 2, 861; cf. id. 1, 432 (with secretum): aliquem ex fortissimorum civium numero,Cic. Vatin. 10, 26.—With abl.: sejungere matrem Jam gelidis nequeo bustis,Stat. S. 5, 3, 241 (cf. infra, II., and v. segrego, II. B.). —With simple acc.: quae (intervalla) non animalia solum Corpora sejungunt, sed terras ac mare totum Secernunt,Lucr. 2, 728; cf. mid.: discedere ac sejungi promunturia, quae antea juncta fuerant, arbitrere,to part, separate,Just. 4, 1, 18.
* Trop., to separate, part, sever, etc. (a favorite word of Cic.): quam (Fortunam) nemo ab inconstantiā et temeritate sejunget, quae digna certe non sunt deo,Cic. N. D. 3, 24, 61; cf.: (divum natura) Semota a nostris rebus sejunctaque longe,Lucr. 2, 648: defensio sejuncta a voluntate ac sententiā legis,Cic. Verr. 2, 3, 84, § 193: orator a philosophorum eloquentiā,id. Or. 20, 68: rhetorice a bono viro atque ab ipsā virtute,Quint. 2, 17, 31: exercitatio procul a veritate,id. 8, 3, 23: fortuna ab eo,Nep. Att. 10, 5: a spe pariendarum voluptatum sejungi,Cic. Fin. 1, 20, 66: liberalitatem ac benignitatem ab ambitu atque largitione,id. de Or. 2, 25, 105: morbum ab aegrotatione,id. Tusc. 4, 13, 29: istam calamitatem a rei publicae periculis,id. Cat. 1, 9, 22: se a verborum libertate,id. Cael. 3, 8 (but in Tac. Or. 11 the correct read. is dejungere).—With abl.: cui Corpore sejunctus dolor absit,Lucr. 2, 18: laribus sejuncta potestas Exulat,Claud. VI. Cons. Hon. 407.