LAT

scriptito

download
JSON

Lewis Short

(verb) : scriptĭto (-pto, Prisc. 825; 1224 P.), āvi, ātum, 1, scribo. *
* In gen., to write often: in palmarum foliis primo scriptitatum est, Plin. 13, 11, 21, § 69.
* In partic., to write, compose, etc. (usually with accessory notion of writing at one's own will, not officially or professionally; cf. Ellendt ad Cic. de Or. 2, p. 220; class.): et haec et si quid aliud ad me scribas velim vel potius scriptites,Cic. Att. 7, 12, 6: M. Bibulus scriptitavit accurate,wrote, composed,id. Brut. 77, 267: multum,id. de Or. 2, 23, 97: nisi diu multumque scriptitarit,id. ib. 1, 33, 152: Graeci quoque ipsi sic initio scriptitarunt, ut noster Cato,used to write,id. ib. 2, 12, 51: (primus Antonius) scriptitasse Othoni credebatur ducem se partibus offerens,Tac. H. 2, 86: ad Primum et Varum media scriptitabat,id. ib. 3, 52: talia sanctissimos homines scriptitasse,Plin. Ep. 5, 3, 3.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory