LAT

Lewis Short

(verb) : sătĭo, āvi, ātum, 1, satis
* To fill, satisfy; to sate, satiate with food (class.; esp. freq. in the trop. sense; syn. saturo).
* Lit.: satiat semimodius cibi in diebus singulis vicenos et centenos turtures,Col. 8, 9, 3: se (orca),Plin. 9, 6, 5, § 14: desideria naturae,to satisfy, appease,Cic. Fin. 2, 8, 25: sitim,Mart. 6, 35, 5: famem,Ov. M. 11, 371.—In part. perf.: satiati agm ludunt,Lucr. 2, 320: canes sanguine erili,Ov. M. 3, 140: vultur humano cadavere,Plin. 30, 10, 27, § 92.
* Transf., in gen., to fill sufficiently; to saturate, impregnate, furnish abundantly with any thing (not anteAug.): solum stercore,Col. 2, 10, 23; Plin. 19, 8, 42, § 148: parietem palea, Petr. poët. 135, 8, 8: Tyrium colorem pelagio,to saturate,Plin. 9, 38, 62, § 135: fretum aquis,Ov. M. 8, 836; so, Nilum,Plin. 5, 9, 10, § 51: odoribus ignes,Ov. M. 4, 758: robora Dalmatico lucent satiata metallo,Stat. S. 1, 2, 153: lumine Phoebi,Mart. 8, 36, 9.
* Trop., to still, satisfy, content; to glut, satiate a desire (in a good or bad sense): in ejus corpore lacerando ac vexando cum animum satiare non posset, oculos paverit,Cic. Phil. 11, 3, 8: explere bonis rebus satiareque,Lucr. 3, 1004: neque enim expletur umquam nec satiatur cupiditatis sitis,Cic. Par. 1, 1, 6; id. Part. 27, 96: libidines,id. Rep. 6, 1, 1; cf. in the foll: populum libertate,id. ib. 2, 28, 51: funeribus,id. ib. 2, 41, 68: aviditatem legendi,id. Fin. 3, 2, 7; cf. id. Rep. 2, 1, 1: satiari delectatione non possum,id. Sen. 15, 52: nec satiare queunt spectando corpora coram,Lucr. 4, 1098; Quint. 2, 4, 5: cum satiaverit iram,Ov. Tr. 3, 8, 19: cor,id. M. 9, 178: oculos amore,Prop. 2, 16, 23: lumina longo visu,Stat. S. 4, 6, 34.—In part. perf.: satiatis et expletis jucundius est carere quam frui,Cic. Sen. 14, 47: ait se nequaquam esse satiatum,Cic. Verr. 2, 4, 28, § 65: satiatus somno,Liv. 2, 65: satiatus poenā,id. 29, 9 fin.: suppliciis satiati nocentium,id. 8, 20: libido mentis satiata,Cat. 64, 147: ira satiata caedibus,Luc. 7, 803: patrum cognitionibus,Tac. A. 1, 75: heu nimis longo satiate ludo,Hor. C. 1, 2, 37.—Poet. with gen. (on account of satis, or also in analogy with expletus): cum satiata ferinae Dextera caedis erat,Ov. M. 7, 808: satiata sanguinis hasta,Sil. 4, 437: satiatus et aevi Et decoris,id. 16, 605.
* In partic., subject., to overfill, cloy; to satiate, disgust; pass., to be cloyed, wearied, disgusted with a thing (rare but class.; cf. satias, II., and satietas, II. B.): secretae (figurae) ut novitate excitant, ita copia satiant,Quint. 9, 3, 5: primum numerus agnoscitur, deinde satiat,Cic. Or. 64, 215: horum vicissitudines efficient, ut neque ii satientur, qui audient, fastidio similitudinis, nec, etc.,id. de Or. 3, 50, 193 (cf. id. ib. 2, 41, 177: similitudinis satietate defatigetur, v. satietas, II. B.): agricola assiduo satiatus aratro,Tib. 2, 1, 51: senem et prosperis adversisque satiatum,Tac. H. 3, 66: (Domitianus) secreto suo satiatus,id. Agr. 39 fin.— Hence, advv.: *
* Sătĭanter, sufficiently, to satiety (syn.: ad satietatem, affatim): equi satianter pasti,App. M. 7, p. 195, 6.
* Sătĭātē, sufficiently, to satiety (postAug.): tilia ignis et aëris habendo satiate atque umoris temperate,Vitr. 2, 9 med. (cf. satietas, I.): eadem dicere,Arn. 6.— Sup.: cetera Hermippus satiatissime exhibebit,Tert. Anim. 46: sentire,Aug. de Mus. 4, 14.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

Lewis Short

sătĭo (noun F) : 1. sero
* A sowing, a planting (syn. sementis), Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112; Varr. R. R. 1, 39, 1; Col. 2, 9, 6; 3, 14, 2; 11, 2, 80; Liv. 32, 34; Verg. G. 2, 319 al.—In plur., sowed fields, cultivated lands, Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38; Vulg.Ecclus. 40, 22.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory