LAT

Lewis Short

sătellĕs (noun Comm) :
* An attendant upon a distinguished person, esp. a prince, a lifeguard; in plur., attendants, escort, train, retinue (class.; syn.: stipator, apparitor, accensus).
* Lit.: regii satellites,Liv. 2, 12; 34, 36fin.; cf. Quint. 7, 2, 54: administri et satellites Sex. Naevii,Cic. Quint. 25, 80 (cf. infra, II.): habet sectatores vel potius satellites, qui, etc.,Tac. A. 16, 22: contumeliosum foret, si equites Romani satellites Numidae traderentur,Sall. J. 65, 2: Sullae,id. H. 1, 41, 2 Dietsch; cf. Liv. 34, 41: sequimini satellites,Plaut. Mil. 1, 78: aurum per medios ire satellites... amat,Hor. C. 3, 16, 9: ne posset adire, Cursus equi fecit circumfususque satelles,Ov. M. 14, 354: Caesaris,Tac. A. 2, 45: Sejani,id. ib. 6, 3 et saep.: Hannibalis,followers, satellites,Liv. 23, 12; 25, 28.
* Transf. (mostly poet.), of attendants analog. to the preceding: Jovis pinnata satelles, i. e. the eagle, Cic. poët. Div. 1, 47, 106; id. Tusc. 2, 10, 24: Noctis, i. e. the evening-star, id. poët. ap. Non. 65, 10: Orci,i. e. Charon,Hor. C. 2, 18, 34: Neptuni, storms, etc., Plaut. Trin. 4, 1, 14.—Of the attendants of the queen-bee, Plin. 11, 17, 17, § 53.—Of Orion, as Diana's attendant, Ov. F. 5, 538.
* Trop., an assistant, attendant: hominem natura non solum celeritate mentis ornavit, sed etiam sensus tamquam satellites attribuit ac nuncios,Cic. Leg. 1, 9, 26: virtutis verae custos rigidusque satelles,Hor. Ep. 1, 1, 17.—In Cicero more freq. in a bad sense, an assistant in crime, an accomplice, partner, abettor, etc.: stipatores corporis constituit, eosdem ministros et satellites potestatis,Cic. Agr. 2, 13, 32: satellites scelerum, ministros cupiditatum,id. Prov. Cons. 3, 5: C. Mallium, audaciae satellitem atque administrum tuae,id. Cat. 1, 3, 7: voluptatum satellites et ministras,id. Fin. 2, 12, 37; cf. (opp. dominatrix),id. Inv. 1, 2, 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory