Lewis Short
(verb) : saevĭo, ii, ītum, 4 (old form of the
* Imperf. saevibat, Lucr. 5, 1003; fut. saevibo, Mar. Vict. from Macr. 20, p. 443), saevus, to be fierce or furious, to rage, to vent one's rage (very freq. since the Aug. per.; once in Caes.; not in Cic.; but saevus and saevitia several times in Cic.).
* Lit., of animals: ubi equus saevit,Lucr. 5, 1075: (lupus) rabieque fameque,Ov. M. 11, 369: anguis,Verg. G. 3, 434: panthera,Phaedr. 3, 2, 14: leo,Val. Fl. 6, 613 al.: aper in pecudes,Ov. M. 8, 296: accipiter in omnes aves,id. ib. 11, 345: canes in alios saevientes,Gell. 7, 1, 6.
* Esp., of the cries of enraged animals: hinc exaudiri gemitus iraeque leonum, ... atque in praesepibus ursi Saevire,Verg. A. 7, 17 Forbig. ad loc. (cf. Rib. ad loc., who conjectures mugire): agni balant, porcelli gruniunt, ursi saeviunt,Spart. Get. 5.
* Transf., of any strong, passionate excitement, to rage, rave; to be furious, mad, violent, angry, etc. (cf.: furo, bacchor).
* Of persons: here mi, nimium saevis,Plaut. Cas. 3, 5, 20; id. Truc. 5, 4; cf. id. Ps. 5, 1, 4: ah, ne saevi tantopere,Ter. And. 5, 2, 27: ne saevi, magna sacerdos,Verg. A. 6, 544: si quid saeviunt senes,Plaut. Ep. 5, 1, 51: leniter qui saeviunt sapiunt magis,who control their anger,id. Bacch. 3, 3, 4: saevire Fortuna ac miscere omnia coepit,Sall. C. 10, 1: saeviens turba,Liv. 8, 24: seditionibus saevire,id. 2, 44: in delectibus saevire solitos,id. 2, 44 Drak.: (paedagogi) imperiosi atque interim saevientes,Quint. 1, 1, 8: saevire securibus,Plin. Pan. 52, 4: saevit animis ignobile vulgus,Verg. A. 1, 149: animis acerbis (with procedere longius iras),id. ib. 5, 462: pater ardens Saevit, quod, etc.,Hor. S. 1, 4, 49: saeviat atque novos moveat Fortuna tumultus,id. ib. 2, 2, 126: saevire in tergum et in cervices,Liv. 3, 45: in obsides innoxios,id. 28, 34: in delubra,id. 31, 30: in se ipsum,id. 1, 53: in conjuges ac liberos,Tac. Agr. 38; id. A. 3, 31 fin.; Suet. Aug. 13; Ov. M. 4, 712 al.; cf.: flagellis in aliquem,Juv. 10, 180; and: in se (corresp. to manus sibi inferre),Dig. 29, 5, 1, § 22.— Poet., with dat.: qui mihi nunc saevit,Ov. H. 4, 148; Tib. 1, 2, 88.—Poet., with inf. (cf. saevus, II. A.): cum manus impia saevit Sanguine Caesareo Romanum exstinguere nomen,Ov. M. 1, 200.—Impers. pass.: clade saevitum est,Suet. Ner. 38: constat Trojā captā in ceteros saevitum esse Trojanos,Liv. 1, 1: in aliquid (aliquem),id. 34, 14; 41, 6; Vell. 2, 74, 44; Tac. Agr. 2; id. A. 1, 49; 4, 20; id. H. 2, 62 al.
* Of things: saevit minaci murmure ventus,Lucr. 1, 276; cf.: frustra mare saepe coortum Saevibat,id. 5, 1003: dum longus inter saeviat Ilion Romamque pontus,Hor. C. 3, 3, 37: pelagus,Tac. A. 15, 46: mare ventis,Sall. J. 78, 3: ventus, * Caes. B. G. 3, 13 fin.; cf. Aufidus,Hor. C. 4, 14, 27: medius dies solstitio,Sen. Hippol. 766: venenum in praecordiis,Hor. Epod. 3, 5: gula,Juv. 5, 94; cf. venter (sc. fame),App. M. 4, p. 145: arbor stridoribus,Sil. 13, 600: cum tibi flagrans amor ... Saeviet circa jecur ulcerosum,Hor. C. 1, 25, 15: saevit amor ferri,Verg. A. 7, 461; 4, 532: dolor in erepto amore,Prop. 2, 8, 36 (8 b, 20): dolor in praecordiis,Petr. 17, 8: ira in aliquem,Ov. M. 14, 193: quo fortuna magis saevit,id. P. 2, 3, 51: fames,Val. Fl. 4, 499: morbus,Gell. 12, 5, 4: acerbus odor. Val. Fl. 4, 493: acer hinnitus equorum,Sil. 4, 97: oratio ferociens saeviensque (opp. demissa jacensque), Gell 1, 11, 15.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary