să_crĭfĭcĭum (noun N) : id.
* A sacrifice (class. and very freq. in sing. and plur.).
* Sing.: M. Popillius cum sacrificium publicum cum laenă faceret, quod erat flamen Carmentalis,Cic. Brut. 14, 56: epulare sacrificium facere,id. de Or. 3, 19, 73; cf.: sacrificio Apollini facto,Liv. 45, 27: sacrificium lustrale parare,id. 1, 28: sacrificio rite perpetrato,id. 44, 37 fin.: sollemne et statutum sacrificium,Cic. Tusc. 1, 47, 113: decem ingenui decem virgines... ad id sacrificium adhibiti,Liv. 37, 3: sacrifici genus est,Ov. P. 3, 2, 57.
* Plur.: Druides sacrificia publica ac privata procurant,Caes. B. G. 6, 13: sacrificiis studere,id. ib. 6, 21: sacrificiis sollemnibus factis,Cic. Phil. 5, 9, 24; so, sollemnia,Liv. 5, 52: anniversaria,Cic. Verr. 2, 4, 57, § 128: publice ejusdem generis habent sacrificia,Caes. B. G. 6, 16; Cic. Fragm. ap. Quint. 9, 2, 96: sacrificia laeta,Liv. 36, 1: aliquem sacrificiis interdicere, Caes. B. G. 6, 13: sacrificia facere Libero Liberaeque,Col. 12, 18, 4: rex sacrificiorum, v. rex, A. 1.