Lewis Short
(verb) : săburro, no
* Perf., ātum, 1, id., to fill or lade with ballast, to ballast (rare).
* Lit.: sese harenā (echini),Plin. 18, 35, 87, § 361.—Mid., to ballast one's self: grues sublatis lapillis ad moderatam gravitatem saburrantur,Sol. 10.
* Transf.: ubi saburratae sumus, we are stuffed full, crammed full, comic. for saturatae, Plaut. Cist. 1, 2, 2; so, too, perh. sanguis,i. e. of a drunken person,Arn. 5, 12 Orell. N. cr.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary