Lewis Short
(verb) : rĕ-vŏmo, ŭi, 3
* To spew or vomit forth again; to vomit up, disgorge (poet. and in post-Aug. prose).
* Lit.: salsos pectore fluctus,Verg. A. 5, 182: plumam avibus devoratis (dracones),Plin. 10, 72, 92, § 197: haustum mare (Charybdis),Sen. Thyest. 581; cf. Sil. 2, 308; and of the same: vorat haec raptas revomitque carinas,Ov. M. 13, 731; cf.: umorque aquae sursum revomit atque remittit (tigna),Lucr. 2, 199: spolia assidue mota ventis maria revomebant,cast up again,Flor. 4, 11, 7: at miseri fluctant revomentes aequora nautae,Sil. 10, 326.—*
* Trop.: cum sanguine et spiritu male partam revomuere victoriam,Flor. 2, 10, 3.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary