Lewis Short
(verb) : rĕ-vinco, vīci, victum, 3
* To conquer, subdue.
* Lit. (only poet., and in Tac.): victrices catervae Consiliis juvenis revictae,Hor. C. 4, 4, 24; cf.: revicta conjuratio,repressed, checked,Tac. A. 15, 73: primordia rerum aliquā ratione,Lucr. 1, 593: vires (ignis),id. 5, 410.
* Trop., to convict; to refute, disprove (class.; syn.: convinco, refuto),Lucr. 4, 488: numquam hic neque suo neque amicorum judicio revincetur, * Cic. Arch. 6, 11: aliquem,Tac. A. 6, 5: aliquem in mendacio,Dig. 26, 10, 3: aliquem in culpā et in maleficio,Gell. 6, 2, 13: crimina rebus revicta,disproved,Liv. 6, 26, 7 (with confutare verbis); Vulg. Act. 18, 28: crimen,Liv. 40, 16: testimoniis revinci,Lact. 4, 15 fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary