Lewis Short
(verb) : rĕ-vincĭo, vinxi, vinctum, 4
* To bind back or backwards; to bind around, bind fast, fasten (class.; not in Cic.).
* Lit.: nisi esset (terra) caelo revincta,Lucr. 5, 553: ancorae pro funibus ferreis catenis revinctae,Caes. B. G. 3, 13: tignis in contrariam partem revinctis,id. ib. 4, 17; cf.: trabes introrsus,id. ib. 7, 23: stipites demissi et ab infimo revincti,id. ib. 7, 73: navigium (with religare),Plin. Pan. 82, 2: aliquem ad saxa,to bind fast,Ov. M. 11, 212; cf.: zonam de poste,id. ib. 10, 379: errantem Mycono e celsā Gyaroque revinxit,Verg. A. 3, 76: caput tortā angue, bound around, Varr. Atacin. ap. Charis. p. 70 P.; cf.: latus ense,to gird,Prop. 3, 14 (4, 13), 11: templum Velleribus niveis et festā fronde revinctum,Verg. A. 4, 459.— In a Greek construction: ecce manūs juvenem interea post terga revinctum trahebant,with his hands tied behind him,Verg. A. 2, 57: qui recitat lanā fauces et colla revinctus,wrapped up,Mart. 6, 41, 1.— Poet.: latices in glaciem revincti,bound, stiffened,Claud. in Rufin. 1, 167.
* To unbind, loose: quempiam (opp. alligare, and = resolvere),Col. 1, 8, 16.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary