LAT

Lewis Short

(verb) : rē-sto, stĭti, 1 (
* Perf. subj. restaverit, Prop. 2, 34, 53)
* To stop behind, keep back, stand still (very rare and only poet., whereas resisto is class.).
* Lit.: si resto, pergit, ut eam: si ire conor, prohibet betere, Pac. ap. Non. 77, 25.
* To withstand, resist, oppose (so less freq. than resisto, and not in Cic. or Caes.).
* Of military resistance, to stand firm, hold out, not yield; constr. usually absol.; rarely with dat. or adversum: Illyrii restant sicis sibinisque fodantes, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 336 Müll. (Ann. v. 496 Vahl.): validam urbem multos dies restantem pugnando vicit, Sall. ap. Non. 526, 12 (id. H. 1, 75 Dietsch): quia summā vi restare (milites) nunciabantur,Liv. 4, 58 Drak.: solā virtute militum restantes caeduntur caeduntque,id. 6, 30; 32; 8, 39; 23, 45; 26, 3; 29, 2; 34, 14: dum restat Hector,Prop. 3, 8, 31: nunc in restantes mucronem comminus urget,Sil. 10, 25.—Impers. pass.: ut quā minimā vi restatur, eā parte irrumpat,Liv. 34, 15. — With dat.: paucis plures vix restatis,Liv. 23, 45 fin.: restando adversis,Sil. 10, 125.—With adversum: paulum morae attulere ferrati restantibus laminis adversum pila et gladios,Tac. A. 3, 46.
* To be left, remain (syn. remaneo; the predominant signif. of the word; most freq. in the third person): hujus generis reliquias Restare video,Ter. Ad. 3, 3, 91: ego conviviis delector nec cum aequalibus solum qui pauci jam admodum restant, sed cum vestrā etiam aetate,Cic. Sen. 14, 46: ego vivendo vici mea fata, superstes Restarem ut genitor,Verg. A. 11, 161: de bonis quod restat reliquiarum,Plaut. Rud. 5, 1, 7; cf. id. Cist. 1, 3, 40: unam sibi spem reliquam in Etruscis restare,Liv. 10, 16; Cic. Scaur. Fragm. 45, p. 268 Orell.: quae (studia) sola ei in malis restiterunt,id. Sull. 26, 74: omnes composui. Felices! Nunc ego resto,Hor. S. 1, 9, 28; Pers. 3, 97: de viginti Restabam solus,Ov. M. 3, 687: jam labor exiguus Phoebo restabat,id. ib. 6, 486: duae restant noctes de mense secundo,id. F. 2, 857: si e nobis aliquid nisi umbra restat,id. Am. 3, 9, 60: jam duo restabant fata tum,Plaut. Bacch. 4, 9, 35: qui e divisione tripartitā duas partes absolverit, huic necesse est restare tertiam,Cic. Off. 3, 2, 9: infinitae caedi,id. Cat. 3, 10: dona ferens pelago et flammis restantia Trojae, left, remaining from the sea, etc., Verg. A. 1, 679: unum etiam restat amico nostro ad omne dedecus, ut, etc.,id. Att. 8, 7: hoc unum restabat, ut,Ov. M. 2, 471; cf.: illud etiam restiterat, ut, etc.,Cic. Quint. 9, 33.— Impers.: restat, ut aut summa neglegentia tibi obstiterit, aut, etc.,Cic. Quint. 12, 41; so, restat, ut,id. N. D. 2, 16, 44; 17 init.; Hor. Ep. 1, 1, 27 al.—With inf. (mostly poet.): nec aliud restabat quam corrigere, etc.,Liv. 44, 4, 8: restabat aliud nihil, nisi oculos pascere,Ter. Phorm. 1, 2, 35; Ov. M. 1, 700; Stat. S. 4, 1, 40.
* In partic., with reference to the future, to remain for, await one (rare and mostly poet.): quid restat, nisi porro ut fiam miser,Ter. Hec. 3, 1, 20: placet (vobis) socios sic tractari, quod restat, ut per haec tempora tractatos videtis?i. e. hereafter, for the future,Cic. Verr. 2, 3, 89, § 208: nudus humi jacet infans ... ut aequom est, cui tantum in vitā restet transire malorum,Lucr. 5, 227; Hor. Ep. 1, 6, 27: hoc Latio restare canunt,Verg. A. 7, 270; Ov. F. 2, 749.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory