Lewis Short
rēstĭtūtĭo (noun F) : restituo
* A restoring, restoration.
* In gen.: domus incendio absumptae,i. e. a rebuilding,Suet. Aug. 57: Capitolii,id. Vesp. 8: theatri,id. Tib. 47: urbis in majus,Just. 2, 14, 2: afflictarum civitatum,Suet. Tit. 8.—Trop.: omnis pristinae fortunae,Suet. Ner. 40: libertatis,Val. Max. 4, 1, ext. 4: lunae,Arn. 6, 196.
* In partic.
* A giving back, restitution (in jurid. Lat.), Dig. 50, 16, 22; 36, 1, 1, § 14; 36, 1, 6, § 3.
* The act of replacing, reinstating one condemned or proscribed in his former condition; the restoration of rights which have been forfeited by law: damnatorum,Cic. Agr. 2, 4, 10; Suet. Oth. 2: salus restitutioque,a recalling from exile,Cic. Pis. 15, 35; Quint. 7, 1, 42; 60: in integrum restitutiones,Dig. 4, 1, 3 (v. this entire section: De in integrum restitutionibus); 4, 4, 18, § 1; 4, 4, 20 pr.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary