LAT

Lewis Short

(verb) : rĕ-purgo, āvi, ātum, 1
* Lit., to clean, cleanse, or clear again (not anteAug.): iter,Liv. 44, 4 fin.: alveum Tiberis,Suet. Aug. 30: ergastula,id. Tib. 8: os, mox dentes,Plin. 8, 25, 37, § 90: nomas,id. 23, 4, 38, § 78: vulnera,id. 34, 15, 46, § 155: humum, Ov. de Nuce, 125: hortum repurgare steriles herbas eligens,Curt. 4, 1, 21: repurgato fugiebant nubila caelo,Ov. M. 5, 286: serenitas caeli non recipit majorem claritatem in sincerissimum nitorem repurgata,Sen. Ep. 66, 46.
* Transf., to purge away; to take away, remove, for the sake of cleaning: quicquid in Aeneā fuerat mortale repurgat,Ov. M. 14, 603: fetus,Plin. 8, 55, 81, § 217: aurum venis,Flor. 4, 12, 12.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory