LAT

Lewis Short

rĕpertor (noun M) : id. II. B. 2.
* A discoverer, inventor, deviser, author (not in Cic. or Caes.; cf. inventor): vitis,i. e. Bacchus,Varr. R. R. 1, 2, 19; Ov. Am. 1, 3, 11: mellis,id. F. 3, 762: carminis et medicae opis, Phoebus,id. R. Am. 76: poenae,id. Tr. 3, 11, 51: medicinae,i.e. Aesculapius,Verg. A. 7, 772: hominum rerumque,i.e. Jupiter,id. ib. 12, 829: doctrinarum atque leporum,Lucr. 3, 1049: pallae honestae,Hor. A. P. 278: legum,Quint. 2, 16, 9: novi juris,Tac. A. 2, 30: relationis,id. ib. 12, 53: facinorum omnium,id. ib. 4, 11: flagitii ejus,id. ib. 4, 71: perfidiae,Sall. H. 4, 61, 7 Dietsch; Cels. 7, 26, 3; Macr. S. 1, 7, 25: orbis,Prud. Cath. 4, 9: artis rhetoricae,App. Flor 4, p. 360, 12 codd. (v. repertio).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory