(verb) : rĕ-no, āvi, ātum, 1, and
* A., to swim back (very rare): per Stygias aquas,Albin. 1, 432: simul imis saxa renarint Vadis levata,i. e. shall float back to the surface,Hor. Epod. 16, 25: eodem renato stagno, Aug. Civ. Dei, 18, 17.† †
* Rēno or rhēno, ōnis, m. Celtic, a reindeer-skin, as a garment of the ancient Germans, a fur pelisse: renones sunt velamina umerorum et pectoris usque ad umbilicum atque intortis villis adeo hispida, ut imbrem respuant,Isid. Orig. 19, 23, 4: (Germani) pellibus aut parvis rhenonum tegimentis utuntur (i. e. rhenonibus quae sunt parva tegimenta),Caes. B. G. 6, 21 fin. (v. Kraner ad h. l.); cf.: Germani intectum renonibus corpus tegunt, Sall. H. Fragm. ap. Isid. l. l.; cf. also Serv. Verg. G. 3, 383. —Acc. to Varr. L. L. 5, § 167 Müll., a Gallic dress: sagum reno Gallica (vestimenta).