Lewis Short
rēmus (noun M) : ἐρετμός
* An oar.
* Lit., Plaut. As. 3, 1, 16: ut retinet navis cursum, intermisso impetu pulsuque remorum,Cic. de Or. 1, 33, 153; Caes. B. G. 3, 13: remis navem incitare,id. ib. 3, 14; 4, 25: remis contendere,id. ib. 5, 8; Verg. A. 1, 104; 552; Hor. Epod. 10, 6; id. A. P. 65: incumbere remis,Verg. A. 10, 294: remis insurgere,id. ib. 3, 207; 560: inpellere aequora remis,Ov. M. 3, 657.—Prov.: remis velisque, velis remisque, remis ventisque; also, ventis remis, with sails and oars, i. e. with all one's might, with all possible speed: ita citi remis velisque impellite puppim,Sil. 1, 568: res omni contentione, velis, ut ita dicam, remisque fugienda,Cic. Tusc. 3, 11, 25: laevam cuncta cohors remis ventisque petivit,Verg. A. 3, 563: inde ventis remis in patriam omni festinatione properavi,Cic. Fam. 12, 25, 3 (cf.: remigio veloque festinare,Plaut. As. 1, 3, 5).
* Poet., transf., of the wings of birds: alarum,Ov. M. 5, 558: pennarum (Icari),Sil. 12, 98.— Of the hands and feet of a swimmer,Ov. H. 18, 215.
* Trop.: quaerebam, utrum panderem vela orationis statim, an eam ante paululum dialecticorum remis propellerem,Cic. Tusc. 4, 5, 9 (shortly before, remigare; opp. vela facere).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary