rĕ-mūnĕror, ātus, 1
* V. dep. a., to repay, reward, recompense, remunerate (class.; syn. retribuo).
* Aliquem, Varr. R. R. 2, 1, 2; Cic. Att. 8, 1, 7; id. Fam. 3, 9, 3: aliquem munere,id. ib. 9, 8, 1; id. Brut. 4, 15: aliquem magno praemio,Caes. B. G. 1, 44 fin.: aliquem officio,Q. Cic. Petit. Cons. 9, 38 Orell. N. cr.: te his suppliciis remunerabor,punish,Cat. 14, 20.
* Aliquid: quibus autem officiis T. Annii beneficii remunerabor?Cic. Red. in Sen. 12, 30: quasi remunerans meritum,Liv. 2, 12: sophisma,to refute,Gell. 18, 13, 7.—Of an inanim. subject: quod (solum) impensam coloni laboremque magno fetu remuneratur, Col. 2, 2, 5.
* Absol.: nullam esse gratiam tantam, quam non vel capere animus meus in accipiendo vel in remunerando cumulare atque illustrare posset,Cic. Fam. 2, 6, 2: ut mihi ad remunerandum nihil suppetat praeter voluntatem,id. ib. 15, 13, 2; so, remunerandi voluntas,id. Inv. 2, 53, 161.?*!
* Act. collat. form rĕmūnĕro, āre, to repay, reward, etc. (post-class.): ille puellae artificium pari motu remunerabat,Petr. 140, 8: si laborem dominus remunerare voluerit,Dig. 17, 1, 7; Quint. Decl. 2, 6; Tert. Apol. 25.
* Pass.: philosophi statuis et salariis remunerantur,Tert. Apol. 46: remuneratus est a me mutuo,Front. Ep. ad M. Caes. 2, 1; App. M. 7, p. 194, 13: neque enim obligandus sed remunerandus est in amoris officio qui prior coepit,Plin. Ep. 7, 31, 7.