Lewis Short
rĕlĭquor, ātus, 1
* V. dep. n. and a. (act. collat. form reliquavit, Dig. 34, 3, 9) [reliquus], to be in arrears, to leave a balance, to owe a balance, remain indebted (jurid. Lat.).
* Neutr.: eos debitores rerum publicarum accipere debemus, qui ex administratione reipublicae reliquantur,Dig. 50, 4, 6: si filius in muneribus publicis reliquatus est,ib. 10, 2, 20, § 6; 33, 8, 23 pr.
* Act.: reliquatus est amplam summam,Dig. 33, 7, 20: debitum ex conductione,ib. 26, 7, 46.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary