rĕgressus (noun M) : regredior
* A going back, return, regress (class.).
* Lit.: nihil errat, quod in omni aeternitate conservat progressus et regressus reliquosque motus constantes et ratos,Cic. N. D. 2, 20, 51: regressus non dabat ille viro,Ov. A. A. 2, 32; App. M. 9, p. 235, 34. —Poet.: funditus occidimus neque habet Fortuna regressum,Verg. A. 11, 413; Stat. S. 3, 3, 157.
* In milit. lang., a retreat: regressus inde in tutum non esset,Liv. 38, 4 fin.; Tac. A. 1, 51; Front. Strat. 1, 3, 10; 2, 5, 40; 3, 11, 3.
* Trop., a return, retreat, regress: neque locus poenitendi aut regressūs ab irā relictus esset,Liv. 24, 26 fin.: est privatis cogitationibus regressus,Tac. H. 2, 74; cf.: nullo ad poenitendum regressu, id. A. 4, 11: consul regressum animoso ejus dicto obtulit,Val. Max. 6, 2, 1.
* In jurid. lang., a remedy, reserve, resource: nullum adversus venditorem habetis regressum,Dig. 21, 2, 34.
* Transf., in gen.: ut contra judiciorum varietates superesset artificis regressus ad veniam, Plin. H. N. praef. § 26; Tac. A. 12, 10 fin.

rĕgressus, a, um, Part., from regredior.