Lewis Short
rēgīna (noun F) : rex; cf. the Sanscr. rāgni, the same
* A queen.
* Lit.
* In gen., Plaut. Stich. 1, 2, 76, id. Trin. 1, 2, 170 al.
* Transf.
* A goddess: Juno,Plaut. Cist. 2, 1, 37; Cic. Verr. 2, 5, 72, § 184; Liv. 5, 21; Verg. A. 1, 9; 1, 46: o Venus, regina Gnidi Paphique,Hor. C. 1, 30, 1; cf. id. ib. 3, 26, 11: siderum regina bicornis, Luna,id. C. S. 35: Calliope,id. C. 3, 4, 2: regina nemorum,i. e. Diana,Sen. Hippol. 406.
* Trop., a queen, mistress, etc.: oratio omnium rerum regina, Pac. ap. Non. 113, 32; id. ap. Cic. de Or. 2, 44, 187; and ap. Quint. 1, 12, 18: (justitia) omnium est domina et regina virtutum,Cic. Off 3, 6, 28: regina Pecunia,Hor. Ep. 1, 6, 37: volucrum,Mart. 5, 55, 1.
* A noble woman, a lady: sed istae reginae domi Suae fuere ambae (opp. ancillae),Plaut. Truc. 2, 6, 50: quia solae utuntur his reginae,Ter. Eun. 1, 2, 88; Mart. 10, 64, 1.
* In gen., she that is first, a leader, directress, mistress (mostly poet.): silvestris regina chori,i. e. the leader,Stat. Th. 4, 379: Alpini veluti regina cu pressus Verticis,id. ib. 6, 854: Appia regina viarum,id. S. 2, 2, 12.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary