LAT

Lewis Short

(verb) : rĕfūto, āvi, ātum, 1, root fu-; Gr. χυ-, χεϝω, χεῦμα; cf.: fundo, futtilis,Georg Curtius Gr. Etym. p. 204 sq.
* To check, drive back, repress.
* Lit.: semper illas nationes nostri imperatores refutandas potius bello quam lacessandas putaverunt,Cic. Prov. Cons. 13, 32.
* Trop., to repel, repress, resist, restrain, oppose (freq. and class.; syn.: reicio, reprimo).
* In gen.: virtutem aspernari ac refutare,Cic. Rab. Post. 16, 44: refutetur ac reiciatur ille clamor,id. Tusc. 2, 33, 55: alicujus cupiditatem,id. Fam. 1, 9, 25: vitam, to contemn, Sall. Fragm. ap. Serv. ad Verg. G. 4, 218 (H. 1, 73 Dietsch); cf.: temporis munera,Quint. 10, 6, 6: alicujus libidinem,Cic. de Or. 3, 1, 4: nummum,Sol. 22 med.: ad mortem si te (Fors dicta refutet!) Prodiderim,may fate avert,Verg. A. 12, 41.
* In partic., to repel, rebut any thing by speech, etc.; to confute, refute, disprove (syn.: refello, redarguo): res refutat id,Lucr. 2, 245; 2, 867: nemo te ita refutandum ut gravem adversarium arbitrabatur,Cic. Vatin. 1, 1: testes,id. Font. 1, 1: nostra confirmare argumentis ac rationibus, deinde contraria refutare,id. de Or. 2, 19, 80; so (opp. confirmare) Quint. 5, prooem. § 2;: neque refutanda tantum, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,id. 6, 4, 10: perjuria testimoniis,Cic. Font. 16, 35: oratio re multo magis quam verbis refutata,id. Imp. Pomp. 17, 52: infamiam pudicitiae posterae vitae castitate,Suet. Aug. 71: quos tum, ut pueri, refutare domesticis testibus solebamus,Cic. de Or. 2, 1, 2: a te refutentur,id. Fam. 9, 11, 2: tribunos oratione feroci,Liv. 2, 52 fin.— Poet., with object-clause: si quis corpus sentire refutat,denies,Lucr. 3, 350.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory