Lewis Short
rē-frīgesco, frixi, 3
* V. inch. n., to grow cold or cool (class.; most freq. in the trop. sense, and in Cic.).
* Lit.: ubi id vinum refrixerit, in dolium refundito,Cato, R. R. 105: cor vulnere laesum refrixit,Ov. M. 12, 422: ager,Col. 2, 15, 2: plaga per auras,Lucr. 4, 703: sanguis vel calescit vel refrigescit,Cels. 4, 3.
* Trop., to grow cold or remiss; to abate, grow stale, lose interest; to fail, flag in strength or zeal: illud crimen de nummis caluit re recenti, nunc in causā refrixit,Cic. Planc. 23, 55: calor ille cogitationis, qui scribendi morā refrixit, recepit ex integro vires,Quint. 10, 3, 6: belli apparatus refrigescent,Cic. Phil. 5, 11, 30: res,Ter. Ad. 2, 2, 25 Ruhnk.; cf.: res interpellata bello,Cic. Att. 1, 19, 4: hasta Caesaris,to go on coldly, to flag,id. Fam. 9, 10, 3 Manut.; 15, 17, 2: oratio,Quint. 4, 3, 2; cf.: imagines mora stili,id. 10, 7, 14: sortes plane,i. e. have gone quite out of use,Cic. Div. 2, 41, 87: quod de Pompeio Caninius agit, sane quam refrixit,id. Q. Fr. 2, 6, 5: cum Romae a judiciis forum refrixerit,has a cessation from judicial business,id. Att. 1, 1, 2: Domitius cum Messalā certus esse videbatur; Scaurus refrixerat,had given up,Cic. Q. Fr. 3, 2, 3; cf. Memmius,id. Att. 4, 18, 3: charitas multorum,Vulg. Matt. 24, 12.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary