LAT

Lewis Short

rĕflātus (noun M) : id.
* A blowing against, blowing: navigium reflatu beluae oppletum unda,Plin. 9, 6, 5, § 15; concr., a contrary wind: naves delatas Uticam reflatu hoc, * Cic. Att. 12, 2, 1.
* Trop., reaction: doceat me, si potest, quae sit illa vis (sc. fortunae), qui flatus iste, et qui reflatus,Lact. 3, 28, 6.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory