Lewis Short
(adverb) : rēapse, contr. from re and eapse, an old form for ipsā; hence in tmesi: reque eapse, Scip. Afr. ap. Fest. p. 286, 3; cf. ipse init.
* In fact, in reality, actually, really (an old word, which does not occur after Cic.): reapse est re ipsā,Fest. p. 278 Müll.; Plaut. Truc. 4, 3, 41: earum ipsarum rerum reapse, non oratione perfectio,Cic. Rep. 1, 2, 2: ut reapse cerneretur, quale esset id, quod, etc.,id. ib. 2, 39, 66; cf. Sen. Ep. 108, 32: obiciuntur etiam saepe formae, quae reapse nullae sunt, speciem autem offerunt,Cic. Div. 1, 37, 81: non perinde, ut est reapse, ex litteris perspicere potuisti,id. Fam. 9, 15, 1: quod idem reapse primum est,id. Fin. 5, 10, 27.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary