LAT

Lewis Short

(adjective) : raucus, a, um, from root ru-, to make a loud noise, ravus
* Hoarse.
* Lit. (freq. and class.): rogitando sum raucus factus,Plaut. Ep. 2, 1, 16: expurigabo ad raucam ravim omnia, id. Fragm. ap. Non. 164, 19: nos raucos saepe attentissime audiri video: at Aesopum, si paulum irrauserit, explodi,Cic. de Or. 1, 61, 259; Prop. 1, 16, 39: cornices,Lucr. 6, 751: palumbes,Verg. E. 1, 58: cicadae,id. ib. 2, 12: fauces,Lucr. 6, 1189; cf. guttur,Ov. M. 2, 484: os aselli,id. F. 1, 433: vox (ranarum),id. M. 6, 377: garrulitas (picarum),id. ib. 5, 678: stridor (simiae),id. ib. 14, 100: quaere peregrinum vicinia rauca reclamat,screaming herself hoarse,Hor. Ep. 1, 17, 62; cf. circus,Juv. 8, 59 Rup.: causidici,Mart. 4, 8, 2: rogatores,id. 10, 5, 4: Codrus,Juv. 1, 2: cohors (Gallorum),id. 6, 514: illa (puella) sonat raucum quiddam,Ov. A. A. 3, 289; cf. the foll.— Poet., in gen., of the swan: dant sonitum rauci per stagna loquacia cygni,Verg. A. 11, 458.— Comp.: raucior,Mart. Cap. 1, § 28; Serv. ad Verg. A. 7, 704.
* Transf., of inanimate things, hoarse, hollow, or deep sounding, harsh, rough, grating, etc. (only in the poets): cornu,Prop. 3, 3 (4, 2), 41: cymbala,id. 3, 17 (4, 16), 36: tibia,id. 3, 10 (4, 9), 23: ossa (tubae),id. 4 (5), 3, 20; cf. aes (i. e. tuba),Verg. G. 4, 71 et saep.: murmur (undae),id. ib. 1, 109; cf. Hadria, Hor. C. 2, 14, 14: litus,Stat. Th. 5, 291: Aquilo,Mart. 1, 50, 20: tonitrua,Stat. Th. 2, 40: postes,Prop. 4 (5), 8, 49. cf. Ov. Am. 1, 6, 50: aes (i. e. scutum). Verg. A. 2, 545 et saep.: amnis Rauca sonans,id. ib. 9, 125; cf.: tumidus post flamina pontus Rauca gemit,Luc. 5, 217: arma raucum gemuere,Sil. 2, 245; cf. Ov. A. A. 3, 289.
* Trop.: te vero nolo, nisi ipse rumor jam raucus erit factus, ad Baias venire,has become faint, died away,Cic. Fam. 9, 2, 5.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory