LAT

Lewis Short

(adverb) : raptim, raptus, from rapio
* By snatching or hurrying away, i. e.
* Violently, greedily, rapaciously (very rare): ludunt raptim pila, Nov. ap. Non. 96, 20: semine raptim avium fame devorato,Plin. 17, 14, 22, § 99.—Far more freq. and class.
* Hastily, suddenly, speedily, hurriedly: mittere,Lucr. 1, 662: haec scripsi raptim, ut, etc.,Cic. Att. 2, 9, 1: cui donet inpermissa raptim Gaudia,Hor. C. 3, 6, 27: aliquem sequi, Liv 26, 5: omnia raptim atque turbate aguntur,Caes. B. C. 1, 5; cf.: raptim omnia praepropere agendo,Liv. 22, 19: praecipitata raptim consilia,id. 31, 32: proelium inire raptim et avide,id. 9, 35: ignis raptim factus,id. 21, 14: agmen ducere,Curt. 5, 13, 1; Tac. A. 1, 56: illa levem fugiens raptim secat aethera pennis,swiftly flying,Verg. G. 1, 409: fruaris tempore raptim,Hor. Ep. 2, 2, 198 et saep. (old form raptē, Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 651).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory