quī-vīs, quaevis, quodvis (abl. quīvis, Ter. Ad. 2, 3, 1), and
* Subst. quidvis, pron. indef. (separated: quod genus vis propagabis,Cato, R. R. 52), who or what you please, any whatever, any one, any thing: Juppiter non minus, quam vostrum quivis, formidat malum,Plaut. Am. prol. 27: quaevis alia mora,id. Mil. 4, 7, 10: omnia sunt ejusmodi, quivis ut perspicere possit, etc.,Cic. Quint. 27, 84: ad quemvis numerum ephippiatorum equitum quamvis pauci adire audent,Caes. B. G. 4, 2: quaevis amplificationes,all sorts of,Cic. Inv. 1, 53, 100: unus amet quāvis aspergere cunctos, i. e. quāvis ratione,Hor. S. 1, 4, 87: ab quīvis (abl.) homine beneficium accipere gaudeas, Ter. Ad. 2, 3, 1: cujusvis opes voluisse contra illius potentiam crescere,Sall. C. 17, 7: quovis modo inceptum perficere,id. J. 11, 9; 35, 4: quovis sermone molestus,Hor. S. 1, 3, 65: eripiet quivis oculos citius,id. ib. 2, 5, 35.—Joined with unus, any one you please, any one whatever: una harum quaevis causa,Ter. And. 5, 4, 1: si tu solus, aut quivis unus,Cic. Caecin. 22, 62: non quivis unus ex populo, sed existimator doctus,id. Brut. 93, 320. — quidvīs, as subst., any thing whatever, no matter what: dicere hic quidvis licet,Plaut. Truc. 4, 4, 31: quidvis satis est,Ter. Heaut. 4, 1, 28; Plaut. Poen. 1, 3, 28: si quidvis satis est,Hor. S. 2, 3, 127.— With gen.: quidvis anni,i. e. at any season of the year,Cato, R. R. 17.