LAT

Lewis Short

quīni, ae, a (
* Gen. plur. quinum, Col. 4, 30; Pandect. 40, 9, 5: quinorum not found), num. distr. adj. [quinque].
* Five each: quini in lectulis,Cic. Pis. 27, 67: pedes,Caes. B. G. 3, 73: ordines,id. ib. 7, 23: versus,Nep. Att. 18, 6: milia peditum,Liv. 8, 8: ova pariunt,Col. 8, 14, 5: aureorum,Dig. 40, 9, 5.
* In gen., five: minae,Plaut. Ps. 1, 3, 111: bis quinos silet dies,Verg. A. 2, 126: armenta,id. ib. 7, 538: nomina principum,Liv. 28, 26.— In sing.: lex me perdit quina vicenaria, i.e. a law invalidating contracts entered into before the age of twenty-five (the lex Plaetoria; v. Cic. Off. 1, 15, 61), Plaut. Ps. 1, 3, 69: scrobes non altiores quino semipede,i. e. two feet and a half,Plin. 17, 11, 16, § 80.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory