pŭĕrĭtĭa | pŭĕrtĭa (noun F) : (, Hor. C. 1, 36, 8), id..
* Lit., boyhood, childhood, youth (applied usually till the seventeenth year, but freq. later; v. puer, II.): qui enim citius adulescentiae senectus quam pueritiae adulescentia obrepit? Cic. Sen. 2, 4; Tac. H. 1, 13: a pueritiā,Ter. Heaut. 1, 2, 9: vitae cursum a pueritiā tenere,Cic. Rep. 1, 6, 10; id. Tusc. 2, 11, 27: e ludo atque pueritiae disciplinis ad patris exercitum profectus,id. Imp. Pomp. 10, 28: a pueritiā,id. Rep. 1, 4, 7; 1, 22, 36; 6, 24; id. Fam. 1, 7, 9; id. Brut. 44, 164; cf.: genus militum suetum a pueritiā latrociniis,Sall. H. 2, 67 Dietsch: omnem pueritiam Arpini altus,Sall. J. 63, 3: procera pueritia,Tac. H. 4, 14: pueritiae disciplina,Manil. 10, 28. —Of animals, youth, Col. 7, 6, 3.
* Transf.
* Innocence: quae pueritia est infrequens polluta, Varr. ap. Non. 156, 8 (al. puritia).
* The first beginnings, commencement, Cato Italicarum originum pueritias illustravit, Front. Princ. Hist. p. 314 Mai.

s. TLL