Lewis Short
prōpŭdĭum (noun N) : pro-pudet.
* A shameful or infamous action (ante-class. and post-Aug.): propudium dicebant, cum maledicto nudare turpitudinem volebant, quasi porro pudendum. Quidam propudium putant dici, a quo pudor et pudicitia procul sint,Fest. p. 227 Müll.: propudii aliquem insimulare,Plaut. Mil. 2, 4, 11.—In plur.: hoc cinere poto propudia virorum inhiberi,Plin. 28, 8, 32, § 122.
* Transf., concr., a shameful person, vile wretch, a rascal, villain, a term of abuse (class.): quid ais, propudium?Plaut. Curc. 1, 3, 34; id. Bacch. 4, 1, 7; cf. id. Poen. 1, 2, 60: propudium illud et portentum L. Antonius,Cic. Phil. 14, 3, 8; App M. 8, p. 215, 15.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
prōpŭdĭum, a dub. reading:
* Moraris tanquam propudium ignores,Petr. 99; perh. a signal to set sail (Bücheler), or a vulgar form for propediem.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary