(adj.adv.) : prōprĭus, a, um, adj.etym. dub.; perhaps from root prae; cf. prope
* Not common with others, one's own, special, particular, proper (class.; cf.: peculiaris, privatus).
* In gen., opp. communis: nam virtutem propriam mortalibus fecit: cetera promiscue voluit communia habere, Varr. ap. Non. 361, 25: proprium et peculiare,Plin. 7, 25, 26, § 93: tria praedia Capitoni propria traduntur,to him for his own,Cic. Rosc. Am. 8, 21: proprio sumptu edere ludos,Tac. A. 1, 15: propriā pecuniā militem juvare,id. ib. 1, 71: basilicam propriā pecuniā firmare,id. ib. 3, 72 init.; id. H. 2, 84: propria impensa,Just. 12, 11, 1: propriis viribus,Liv. 2, 53: familia,id. 7, 9: libri, Hor S. 1, 10, 64: horreum,id. C. 1, 1, 9: proprio Marte,by his own bravery,Ov. P. 4, 7, 14.—With pron. poss. (class. and freq.): ut cum ademerit nobis omnia, quae nostra erant propria, ne lucem quoque hanc, quae communis est, eripere cupiat,all that belonged peculiarly to us,Cic. Rosc. Am. 52, 150: suā quādam propriā, non communi oratorum facultate,id. de Or. 1, 10, 44: ut redeas ad consuetudinem vel nostram communem vel tuam solius et propriam, Luc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 3: omnia qui jubet esse communia, ne quis civis propriam aut suam rem ullam queat dicere,Cic. Rep 4, 5, 5; id. ap. Non. p. 362: suis propriis periculis parere commune reliquis otium,id. Rep. 1, 4, 7: quod (periculum) autem meum erat proprium,id. Fam. 2, 17, 7; id. Sest. 7, 15; calamitatem aut propriam suam aut temporum queri,Caes. B. C. 3, 20.
* Opp. alienus, etc., one's own, peculiar, special, characteristic, personal: tempus agendi fuit mihi magis proprium quam ceteris,Cic. Sull. 3, 9: reliquae partes quales propriae sunt hominis,id. Fin. 5, 12, 35: id non proprium senectutis est vitium, sed commune valetudinis,id. Sen. 11, 35: libertatem propriam Romani generis,id. Phil. 3, 11, 29: proprium id Tiberio fuit,Tac. A. 4, 19: ira,personal resentment,id. ib. 2, 55.—As subst.: prōprĭ-um, i, n.
* In partic., peculiar, extraordinary: nisi mihi fortuna proprium consilium extorsisset, Sent. ap. Cic. Fam. 10, 35, 1: superbo decreto addidit propriam ignominiam,Liv. 35, 33.
* Trop., acharacteristic mark, a sign, characteristic, etc., Cic. Off. 1, 1, 2; 2, 5, 17; Caes. B. G. 6, 23.
* Lasting, constant, permanent, perpetual (class.): illum amatorem tibi proprium futurum in vitā,Plaut. Most. 1, 3, 67; Att. ap. Non. 362, 5: nihil in vitā proprium mortali datum esse,Lucil. ib. 362, 15: alicui proprium atque perpetuum,Cic. Imp. Pomp. 16, 48: perenne ac proprium manere,id. Red. in Sen. 4, 9: parva munera diutina, locupletia non propria esse consueverunt,Nep. Thras. 4, 2; Hor. S. 2, 6, 5; cf. id. Ep. 2, 2, 172: deferens uni propriam laurum,id. C. 2, 2, 22; Verg. A. 6, 871: victoriam propriam se eis daturam,lasting,Hirt. B. Afr. 32.—Comp., Ov. M. 12, 284; id. P. 1, 2, 152; Liv. 4, 27, 3. —Hence, adv.: proprĭē.
* Specially, peculiarly, properly, strictly for one's self (opp. communiter; class.): quod me amas, est tibi commune cum multis: quod tu ipse tam amandus es, id est proprie tuum,Cic. Fam. 9, 15, 1: promiscue toto (Campo Martio), quam proprie parvā parte frui malletis,for yourselves, individually, separately,id. Agr. 2, 31, 85.
* In partic.
* Particularly, in particular: neque publice neque proprie,Cic. Sest. 16, 37.
* Properly, accurately, strictly speaking, in the proper (not tropical) sense: magis proprie nihil possum dicere,Cic. Phil. 2, 31, 77: illud quidem honestum, quod proprie vereque dicitur,id. Off. 3, 3, 13; Liv. 34, 32; 44, 22: uti verbo proprie,Gell. 9, 1, 8; 2, 6, 5; 7, 11, 2; 16, 5, 1.

s. TLL