Lewis Short
prŏpinquĭtas (noun F) : propinquus
* Nearness, vicinity, proximity, propinquity (class.).
* Lit., of place: ex longinquitate, propinquitate,Cic. Inv. 1, 26, 38: hostium,Caes. B. G. 2, 20: loci,id. ib. 7, 19: ex propinquitate pugnare,from a short distance, close at hand,id. ib. 2, 31: nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeo,Cic. Off. 3, 11, 46; id. Phil. 3, 6, 15.— In plur.: silvarum ac fluminum petunt propinquitates,Caes. B. G. 6, 29.
* Trop.
* Relationship, affinity, propinquity: si pietate propinquitas colitur,Cic. Quint. 6, 26: vinculis propinquitatis conjunctus,id. Planc. 11, 27: nobilis propinquitas,Nep. Dion, 1, 2: arcta,near relationship,Plin. Ep. 4, 4, 1: jus propinquitatis,Vulg. Ruth, 3, 13; Tac. G. 7.—Plur.: si propinquitates summo bono non contineantur,Cic. Fin. 5, 24, 69.
* Intimacy, friendship (anteclass.): ad probos propinquitate se adjungere,Plaut. Aul. 2, 2, 59.
* Concr., a kinsman (late Lat.): in propinquitatis perniciem inclinatior,Amm. 14, 11, 7 al.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary