Lewis Short
prōpāgātĭo (noun F) : 1. propago
* A propagating, propagation.
* Lit. (class.): propagatio vitium,Cic. Sen. 15, 53: propagationum genera tria sunt in usu maxime,Col. Arb. 7: propagationes facere,Dig. 19, 2, 24.
* Transf.: quae propagatio et soboles origo est rerum publicarum, Cic. Off. 1, 17, 54.
* Trop.
* An extending, prolonging; an extension, enlargement, prolongation (class.): finium imperii nostri propagatio,Cic. Prov. Cons. 12, 29: miserrimi temporis,id. Fam. 5, 15, 3: vitae,id. Tusc. 1, 35, 86: victoriam, triumphum, propagationem imperii portandi,Liv. 42, 30, 9.
* An establishing, honoring: nominis,Cic. Tusc. 1, 14, 31.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary