Lewis Short
(verb) : prō-lūdo, si, sum, 3
* To play or practise beforehand, to prelude.
* Lit.: et sparsā ad pugnam proludit harenā,Verg. G. 3, 234.—Absol.: sic ubi prolusit, etc.,Ov. A. A. 3, 515; Flor. 3, 22, 6.
* Trop.: sententiis, quibus proluserint, which served them for previous exercise, * Cic. de Or. 2, 80, 325: jurgia proludunt,Juv. 5, 26: per has mortalis aevi moras illi meliori vitae longiorique proluditur,Sen. Ep. 102, 23: cum per ista prolusum est, crescunt maria,id. Q. N. 3, 28, 3: prima per legatos habita certamina, cum hinc Domitius et Thorius, inde Hirtulei proluderent,opened the contest,Flor. 3, 22, 6: prolusit dolor per ista noster,Sen. Med. 907; id. Hippol. 1061; id. Herc. Fur. 221.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary