Lewis Short
prōgressus (noun M) : progredior
* A going forward, advance, progress (class.).
* Lit.: (Antonium) Brutus progressu arcuit,Cic. Phil. 11, 2, 4.—Of the planets: progressus et regressus constantes,Cic. N. D. 2, 20, 51: progressum praecipitem, inconstantem reditum videt,id. Att. 2, 21, 3. —*
* Transf., concr., a jetty, pier, mole, Vitr. 5, 12, 2.
* Trop.
* Advancement, progress, growth, increase, etc.: aetatis,Cic. Phil. 5, 17, 47: primo progressu, at the first outset, i. e. at the very commencement, id. Ac. 2, 28, 92: in studiis progressus facere,id. Tusc. 4, 19, 44; cf.: progressus habere in Stoicis,id. N. D. 1, 6, 15: tantum progressum facere,Nep. Cat. 3, 2.
* In partic., course, progress, of events: homo causas rerum videt, earumque progressus et quasi antecessiones non ignorat,Cic. Off. 1, 4, 11.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
prōgressus, a, um, Part. and
* P.a., from progredior.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary