Lewis Short
prō-gnātus | prōgnātus, i (noun M) : Part. [gnatus, natus, from nascor]
* Born, descended, sprung from some one; of children or descendants.
* Lit.: CORNELIVS LVCIVS SCIPIO BARBATVS GNAIVOD PATRE PROGNATVS, first Epitaph of the Scipios; SO, PROGNATVM PVBLIO, ninth Epitaph of the Scipios: corpore Tartarino (i. e. Chao) prognata Paluda virago (i. e. Minerva, Aër), Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll. (Ann. v. 510 Vahl.): Sosiam Davo prognatum patre,Plaut. Am. 1, 1, 209: a meo patre prognatus,id. Men. 5, 9, 20: bonis prognatam,Ter. Phorm. 1, 2, 65; Hor. S. 1, 6, 78; 1, 2, 70: Romulus deo prognatus,Liv. 1, 40.—As subst.: , , m., a child, descendant (ante-class.): parentes, Patria et prognati,children,Plaut. Am. 2, 2, 20: Herculei prognati,the descendants of Hercules,Plaut. Cas. 2, 6, 46; cf.: Tantalo prognatus, Pelope natus,i. e. Atreus, grandson of Tantalus,Cic. Tusc. 3, 12, 26: ex Cimbris Teutonisque prognati,Caes. B. G. 2, 29: Galli ab Dite patre prognati,id. ib. 6, 18: Venere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 2: Delphis prognatus Pythius Apollo,Naev. Bell. Punic. 2, 20: quali genere prognatus?Plaut. Aul. 2, 2, 35: Castor gaudet equis, ovo prognatus eodem Pugnis,Hor. S. 2, 1, 26.
* Transf., of plants, sprung or grown forth: Peliaco quondam prognatae vertice pinus,Cat. 64, 1: harundines in palude prognatae,Plin. 9, 16, 23, § 56.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary