(verb) : prō-gigno, gĕnŭi, gĕnĭtum, 3
* To beget, bear, bring forth, produce (rare but class.): neque natus est neque progignetur,Plaut. True. 4, 1, 1: in seminibus vis inest earum rerum, quae ex iis progignuntur,Cic. Div. 1, 56, 128: illam terra parens Progenuit,Verg. A. 4, 180: te saevae progenuere ferae,Ov. H. 7, 38: sensum progignere acerbum, Lucr. 4, 670: novos motus rerum,id. 2, 81: quia nolebam ex me morem progigni malum,Plaut. Ps. 1, 5, 77; v. Ritschl ad h. l.: Eurotae progignunt flumina myrtus,Cat. 64, 89.

s. TLL